آیا هوش مصنوعی می‌تواند به بهبود توانمندی‌های شناختی ما کمک کند؟
استفاده از فناوری هوش مصنوعی (AI) در دو سال اخیر به سرعت در حال افزایش است و نزدیک به یک میلیارد نفر از محصولات OpenAI بهره‌برداری می‌کنند. این واقعیت نشان می‌دهد که هوش مصنوعی به یک عنصر اصلی در زندگی روزمره و همچنین کسب‌وکارها تبدیل شده است. اما آیا این پیشرفت به نفع ما خواهد بود یا ممکن است پیامدهای منفی داشته باشد؟
ما انسان‌ها به دلیل ارائه میان‌برهای شناختی در سطحی جدید، به هوش مصنوعی علاقه‌مند شده‌ایم. در حالی که هوش مصنوعی عملکرد ما را سریع‌تر و کارآمدتر کرده است، خطراتی نیز وجود دارد. یکی از این خطرات، کاهش میزان تفکر انتقادی و وابستگی بیش از حد به این فناوری است. بررسی‌های اخیر نشان داده است که استفاده بی‌حد و حصر از هوش مصنوعی می‌تواند موجب کاهش توانایی‌های شناختی ما شود.
در کنفرانس پیشرو «تاثیر هوش مصنوعی» که در تاریخ ۵ اوت در سن فرانسیسکو برگزار خواهد شد، رهبران صنعت از شرکت‌هایی همچون Block، GSK و SAP به بررسی نحوه تأثیرگذاری هوش مصنوعی بر فرآیندهای سازمانی خواهند پرداخت. این کنفرانس فرصتی است برای یادگیری درباره نحوه به کارگیری هوش مصنوعی برای بهینه‌سازی تصمیم‌گیری‌ها و اتوماسیون کامل فرآیندها.
بسیاری از کاربران در مراحل اولیه استفاده از هوش مصنوعی ممکن است از آن برای نوشتن ایمیل یا پیشنهادهای اولیه خود بهره ببرند. اما می‌تواند به سرعت به وابستگی به این فناوری منجر شود، تا جایی که برخی افراد ممکن است به صورت کامل کنترل تفکرات و تصمیم‌گیری‌های خود را به هوش مصنوعی واگذار کنند. بررسی‌ها نشان می‌دهند که این تقسیم‌بندی، در آینده نزدیک به دو گروه اصلی منجر خواهد شد: «رانندگان هوش مصنوعی» و «سرنشینان هوش مصنوعی».
رانندگان هوش مصنوعی کسانی هستند که فناوری را به عنوان یک شریک تفکری می‌بینند و همواره خروجی آن را مورد ارزیابی قرار می‌دهند. اما سرنشینان هوش مصنوعی به راحتی وظایف خود را به این فناوری واگذار می‌کنند و به این ترتیب ممکن است مهارت‌های شناختی خود را از دست دهند.
پس سؤالی که باید از خود بپرسید این است که: آیا می‌خواهید یک راننده هوش مصنوعی باشید یا یک سرنشین؟ برای تقویت و توسعه مهارت‌های شناختی خود از هوش مصنوعی به عنوان ابزاری مفید و نه یک جایگزین استفاده کنید.
در نهایت، ما باید دیدگاهی فعال در مقابل هوش مصنوعی داشته باشیم و از آن به نفع خود استفاده کنیم تا توانایی‌های تفکری و خلاقیت‌های انسانی‌مان به خطر نیفتد.